Ik zit al enkele weken met een hele grote vraag in mijn hoofd. Een vraag die knaagt aan mijn tijd, aan de manier van denken, en aan het denken zelf. Door deze vraag heb ik een miljoen andere vragen gekregen waar ik nu nog geen antwoord op kan krijgen, maar wel op kan verzinnen. De meest uit één lopende antwoorden verzin ik bij de meest opmerkelijkste vragen.
'Hoe gaan wij het ze vertellen?', is de vraag die nu al weken door mijn 'ons' hoofd spookt. Door deze vraag krijg ik vragen als, 'wanneer gaan we het ze vertellen?', 'wat gaan wij ze vertellen?', 'hoe zullen ze reagere?', '' zullen ze boos zijn als wij het ze vertellen?', 'hadden we het niet eeder moeten vertellen?'.. Allemaal vragen waar ik nu nog geen enkele antwoord op weet. Want eigenlijk weet ik het ook nog niet. Ik weet wel dat er iets is om te vertellen, maar ik heb nog geen zekerheid. Ik kan nog niet zeggen of ik moet lachen, of dat de tranen over mijn wangen zullen lopen. Hoe ga ik zelf met het nieuws om, als ik bijvoorbeeld moet lachen? Of juist als ik moet huilen. En oke, heel eerlijk, bij goed of slecht nieuws, huilen doe ik, maar daarna gaat het leven onvermindelijk door en zal je mij dezelfde dag nog een lachje zien geven!
Het duurt nog 2 tot 3 dagen, en dan vertel ik het! Afgesproken?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten