Maar ik wilde toch verder gaan met een opleiding. Ik wilde gaan koken. Mijn collega’s zeiden mij dat ik dat nooit voor elkaar zou krijgen, en dat ik nog geen kip kon bakken. Ik zou het toch niet volhouden. Ze zouden zeer bedrogen uitkomen…
In 2003 begon ik met de leukste opleiding die ik ooit gevolgd heb. De koks opleiding. De klas was geweldig. De kick die wij allemaal kregen van een perfect smakend voor,hoofd of na gerecht was fascinerend. Het contact dat wij hadden was erg leuk. Omdat ik bijna mijn hele leven al gek ben op fotograferen, was aanleiding om (bijna) alle praktijk lessen op de gevoelige plaat te leggen. Er ontstonden vreselijk leuke foto’s, maar ook de momenten die de camera vastlegde zijn om te gieren, tenminste voor iedereen die bij dat moment aanwezig was. Door de vele foto’s kan ik in 1 fotoboek laten zien hoe de opleiding was, wat de sfeer was, en hoe iedereen met elkaar om ging. Maar soms was de camera ook te veel. Vlees wat aangebakken is door alleen maar te lachen naar het vogeltje, friet waar tanden mee af konden breken, of waarmee je een gat in de vloer kon slaan. En soms werd het mijn leraar echt te veel en werden leerlingen resoluut naar de gang gestuurd, en kregen ze er een waarschuwing bij.
Het Moment!
Er moest een salade gemaakt worden, en zoals ‘koks’ weten mag er eigenlijk niets op het rand van het bord liggen. Maar een beetje peterselie liet de rand op het bord leven. Mijn leraar kwam de salade controleren en maakte geschiedenis. “Wat een Kermis” zei hij en direct draaide hij zijn hoofd weg. Dit moment heb ik gelukkig kunnen vastleggen, waardoor het een geweldig moment is geworden.
De Leven zinnen…
Met “als er gekust wordt, moet er ook geneukt worden” is bij ons duidelijk geworden dat je geen halve dingen moet doen. Als je iets doet moet je het ook goed doen. Een wereld uitspraak!
Met deze klas heb ik o.a het benefiet diner gedaan (door over een ander logje)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten